Onlangs deed ik een EMDR sessie omdat ik me zo bewust was van mijn gedachten die zo gefocused waren op wat IK allemaal “niet goed” deed maar ook op de mensen om mij heen die het “niet goed” deden. Heel erg vermoeiend kan ik je zeggen….

Een week voor kerst plande ik mijn agenda zo leeg mogelijk om tot rust te komen maar in die rust werden mijn gedachten nog meer zichtbaar en merkte ik, zoals ik dat zo goed ken van mezelf, dat ik moeite had om mezelf stil te zetten. Ik kwam maar niet toe aan dat boek wat ik zo graag wilde lezen, die film die ik wilde zien of die serie waar ik mee wilde starten…. Kortom , ik had het gevoel dat ik de hele tijd op en neer “geslingerd” werd tussen waar ik nou zo’n behoefte aan had (vanuit mijn hart) en wat ik nog allemaal moest doen (vanuit mijn hoofd).

Ik besloot om wat meer en langer te mediteren, dat brengt mij altijd veel rust, waardoor ik vaak zie waar de onrust vandaan komt. Maar het enige wat me op viel was dat er constante gedachten waren die mijn activiteiten analyseerde en dat ging ongeveer zo:
* “ik kan, ipv te gaan zitten rusten, best nog even wat opruimen in huis”
* “ik moet voor de boodschappen zorgen nu ik niets op de agenda heb staan”
* “ik moet even het bed verschonen tussendoor”
* “ik moet na het eten even een wasje vouwen”
* “en tijdens de reclame op tv kan ik nog wel even mijn mijn haren wassen”

Naar al die gedachten blijven luisteren ging mij sowieso nooit rust opleveren maar er niet naar luisteren zorgde voor de conclusie dat ik: “niet genoeg deed” en dat was dan ook weer “niet goed”!! Het werd me duidelijk dat er iets was waar ik nog geen “zicht” op had en als dat soort dingen bij mij gebeuren dan weet ik dat ik hulp nodig heb! Dus appte ik op zondag mijn vriendin Jeanette en een dag later zat ik bij haar voor een EMDR sessie! Ik wilde weten wat er zichtbaar wilde worden!

Tijdens de sessie maakte ik verbinding met de onrust in mijn lijf die ik voelde in mijn hart en kwamen de gedachten van “niet goed genoeg” zijn en “niet genoeg doen” ook voorbij. Algauw moest ik huilen omdat ik zo “moe” was van dat gewauwel in mijn hoofd!! Die vreselijk nare gedachten klopte gewoon helemaal niet!! Ik ben namelijk prima zoals ik ben maar dat voelde ik niet!! Ik kwam niet bij dat gevoel.

Toen kreeg ik de vraag of ik wilde kijken naar wat er voor mij op dat moment in de sessie wel klopte en viel mijn oog op de positieve affirmatie: “ik ben een beminnenswaardig en goed mens” en voegde ik er zelf nog “liefdevol” aan toe want dat kon ik zo voelen!! En zo sprak ik hardop uit: “Ik ben een beminnenswaardig, goed en liefdevol mens” en kwam er direct oprechte blijdschap in me op borrelen en kreeg ik een grote glimlach op mijn gezicht! Daar gingen we mee aan de slag.

Het bracht me weer terug naar mijn couveuse tijd waar de overtuiging van “ik ben niet goed genoeg” uit voortkomt. Daar heb ik 3 weken zonder mijn mama gelegen en lag ik te wachten tot ik door haar opgepakt zou worden zodat ik me gekoesterd en veilig zou voelen in haar armen. Ik zou dan haar lichaamswarmte voelen, haar hartslag horen, haar geur ruiken, haar liefde en aandacht ontvangen, haar bekende stem en lieve woordjes horen en geknuffeld worden zodat ik me eindelijk kon overgeven en weer tot rust kon komen…… Zowel lichamelijk, geestelijk als emotioneel!!

Echter bleef het onveilig en onrustig voelen en ontstond bij mij de overtuiging dat ik “niet goed genoeg was zoals ik was”…… mama kwam helaas niet en ik “stond” er alleen voor en moest het dus alleen doen…. Maar als baby kon ik zelf niet voorbij de onrustige gevoelens komen (wat ik de afgelopen weken dus zo voelde in mezelf) en ik kon me dus ook niet “overgeven” omdat de veiligheid van mama ontbrak….. maar ik snakte wel vreselijk naar naar die rust…… (die rust waar ik als volwassene ook zo naar verlangde.)

Tijdens de sessie heb ik d.m.v. een visualisatie alsnog mijn kleine Natascha uit de couveuse getild en haar dicht tegen mij aan gehouden. Ik heb haar gekust op haar mooie zachte hoofdje, haar lieve woordjes toegefluisterd en haar verteld dat ik er voor haar ben! Haar verteld dat ze vanaf nu veilig is bij mij en dat zij beminnelijk is, lief en zo mooi en dat ik ontzettend veel van haar houd! Ik voelde me zo trots en dat vertelde ik haar en dat ik zo blij was dat ik haar nu eindelijk in mijn armen mag houden en voor haar kan en mag zorgen……

Het was zo hartverwarmend om te zien hoe de kleine Natascha haar mondhoek omhoog deed (dat ken ik van mezelf: als ik het erg naar mijn zin heb gaat mijn mondhoek omhoog, hihihi) en hoe haar gezicht tot rust kwam en hoe ze kort daarna in mijn armen in slaap viel! In totale overgave (einderlijk) en dat voelde zo vredig…!!

Dit gevoel heb ik mee naar huis genomen en draag ik nu dagelijks met mij mee. Iedere dag komen er momenten dat mijn hoofd bedenkt dat ik wel “even snel” iets “moet” doen maar dan tune ik automatisch even in op mijn hart en voel ik b.v. dat ik er geen zin in heb en zeg ik tegen mezelf: “nee, daar heb ik nu geen zin in én dan ben en blijf ik nog steeds een beminnenswaardig, goed en liefdevol mens!!”

Deze hele verandering brengt zo ontzettend veel rust en ruimte in mezelf, in mijn lichaam én in mijn hoofd. Ik voel de drang niet meer om constant van alles te “moeten” doen en dat lucht op! Ik help mezelf in rust te brengen zodat ik me kan overgeven aan waar ik juist zo’n behoefte aan heb en dat is zooooo fijn! Ik ervaar een enorme vrijheid!!

Liefs,
Natascha

P.s.: De EMDR had ik bij Jeanette van Vlindermama in Oss: